Twój własny, magiczny świat.

Yeah! Podoba mi się jak nie wiem

zero sugestii, nic bym nie poprawiła. i ostatni wers. człowieku... takie świetne zakończenie, taka apostrofa wprost do czytającego, cały wiersz świetnie oddaje myśli. z jednej strony zachęca do poszukiwań wewnętrznych pragnień, spełnienia się, rachunku sumienia "co zrobiłem by być kimś" a z drugiej mobilizuje, by nikt nie powiedział już do mnie, że jestem nikim jeżeli rzeczywiście nim jestem, zachęca do zrobienia czegoś, co sprawi, że będzie wszystko: piękny niebieski fotel, nagrody, puchary, Bóg, a po Bogu ja.
ś
RE - WE - LA - CJA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Niemal aż taka jak wygląd Michała Winiarskiego w nowej fryzurze <3 ;D

Dodaję jeszcze dwa wiersze zdecydowanie słabsze, ale jestem w stanie zakochaaaaania i tak mnie coś wzięło Chociiaż pierwszy wiersz nie jest o mnie. Jest na podstawie obserwacji innych ludzi oraz jednego wiersza, którego nie pamiętam ani autora, ani tytułu. No to pierwszy:

"Rozmowa o Miłości"

Miłość
co to jest
to nie istnieje
to wymysł ludzkiej wyobraźni

Miłość
to coś pięknego
istnieje
w człowieku

nie znam Miłości

znam ją dobrze

to nie istnieje
nigdy tego nie zaznałem

owszem istnieje
poczułam to

a więc co to jest
ta Miłość

to uczucie
piękne
wspaniałe
niebanalne
cudowne

bzdura
to nie istnieje

a nie pamiętasz tego
jak twoja Matka cię całowała
jak mówiła że kocha
jak kochała

mnie nikt nigdy nie kochał
i nigdy nie kochałem

mylisz się
oby nie na długo
bo ktoś cię kocha
z całego serca
może kiedyś to zauważysz



I drugi. To już moje własne odczucia i pytanie: czy rzeczywiście jestem zakochana? Smutne klimaty...

"Istnienie"


Co za ironia
U pisklęcia
Miłość jest niemożliwa
Więc niemożliwe, że kocha

A jednak
Czuje się, jakby kochało

A może miłość pisklęcia istnieje?
Może to pisklę kocha?
Możliwe?

Nie, powiedzą orły
Nie, powiedzą rówieśnicy
Tak, powie ptaszek w jajku

Małe pisklę siedzi na gałęzi
Kieruje oczy ku niebu
I wysila ten swój ptasi móżdżek

Trwa to już dwie wiosny
Trwa, więc istnieje?

Ale co trwa, zapytają orły
Miłość, powie pisklę


Wiersze, jak wspominałam, słabe, ale mają dla mnie ogromne znaczenie...

ZAJEBISTE. To.Jest.Zajebiste. Marta, nie waż się mówić, że nie umiesz pisać wierszy!! Bo umiesz. I wychodzi Ci to świetnie

Hahahah, no cóż... NIE UMIEM pisać wierszy... To są nieudolne próby stworzenia czegoś, a zamieszczam to, żeby otrzymać jakiś sugestie, czy coś.. Staram się, ale nie zawsze wychodzi xD Luna, nie wiem, kiedy będą, bo ja piszę, gdy coś mi przyjdzie do głowy, nie na zawołanie, tak tym bardziej nie potrafię. Może niedługo mi się uda coś napisać Mam już nawet jeden temat, który mogłabym umieścić w wierszu..

"Lustro"

patrzę w lustro
i nic nie widzę
puste odbicie

co to może znaczyć
że nie istnieję
albo jestem nikim

patrzę i nie widzę
choć wysilam wzrok
przyglądam się bardzo dokładnie

więc kim jestem
bo kimś muszę być
skoro czuję

smutek złość
nienawiść rozpacz

dlaczego
nie wiem
tego nikt nie wie

Nie jest tak dobra, jak Twoja ^^

Macie tu jeszcze dwa:


„Systematyczny podział organizmów”

Królestwo
zwierzęta

Typ
zarozumiałowce

Gromada
egoiści i egocentrycy

Rząd
materialiści

Rodzina
gburowate

Rodzaj
człowiek

Gatunek
człowiek współczesny









(dla dzieci )


„Na opak”

Za lasem i jedną górą
Deszcz padał ponad chmurą
Ludzie chodzili na dłoniach
Ryby jeździły na koniach
Koty psy zaganiały
I myszek małych się bały
Uczeń mistrza nauczał
Żongler kartki podrzucał
Bobasy piły ze szklanki
I urządzały sielanki
Dorośli się w berka bawili
Mali chłopcy piwo pili
Liście w górę opadały
A jaszczurki ogniem ziały
Na opak była ta kraina
A to jest poety wina