Twój własny, magiczny świat.

Marta przyszła od Hagrida. Stanęła przy jeziorze. Pojawiły się znów wspomnienia.

Marta patrzyła w taflę jeziora. W ręce miała książkę. Nagle ktoś ją popchnął. Wpadła do wody. Na szczęście tutaj było płytko. Spojrzała się za siebie. Olivia Hornby. Jak ona jej nienawidziła. Spojrzała na nią wściekłym wzrokiem. Dziewczyna zaczęła się śmiać. Marta zaczęła płakać. Była cała mokra. Książka również. Pobiegła do łazienki...


Marta siedziałą pod drzewem. Był upalny dzień. Przygotowywała się do sumów. Czytała książkę od zielarstwa. Książka została jej wyrwana z rąk i wrzucona na drzewo. Zaczęła płakać. Pobiegła do łązienki...


Marta szła przez śnieg na mecz Quidicha. Ktoś ją popchnął. Wylądowała twarzą w śniegu. Nie obyło się bez obelg i śmiechów. Jak zwykle. Zaczęła płakać i pobiegła do łazienki...


Marta obserwowała z daleka pewnego chłopaka. Był bardzo przystojny. Podeszła do niego powoli. "Tom", powiedziała. On odwrócił się. W jego oczach zabłysły czerwone iskierki. "Słucham, Marto?", rzekł przymilnym głosem. Marta nie wiedziała, co powiedzieć, więc zrobiła to, co wychodziło jej najlepiej. Zaczęła płakać i... pobiegła do łazienki...


Marcie zaszkliły się oczy. Miała trudne życie. I ten Riddle.. Może nie byłby zły, gdyby ona wtedy coś powiedziała. On dla wszystkich był miły. A ona uciekła. Chociaż, nie. Co ona sobie myślała... On był zły, jego nie dało się zmienić.
Nie miała ochoty już zwiedzać Błoni. Chciała jeszcze raz pójść do Hagrida i do Zakazanego Lasu. Później to zrobi. Teraz pójdzie do zamku, bo na dworze jest zimno. (tam idzie.)

może jeszcze go spotka.- powiedziała.- Na wieży Astronomicznej, to było jego ulubione miejsce.

Nie obrażę się.- powiedziała z lekkim uśmiechem.- nie obrażę.- powiedziała patrząc w jezioro. To tutaj wszystko się zaczęło.*

*Rzucała kamieniami w jezioro. Uśmiechała się blado. We wspomnieniach widziała siebie i Toma wtulonych w siebie, Cen coś szeptała do Toma, na to wszystko patrzył się Sura, który kręcił tylko głową. Była też Eni. Cen otworzyła oczy. Czas żyć tym co teraz. *

*Usłyszała jakiś głos. Szybko się odwróciła, zauważyła blondyna.* Witam.* powiedziała z lekkim uśmiechem.* Nie raz rzucałam kamieniami w jezioro w młodości.* powiedziała z lekkim uśmiechem.* Cenefii Helen Brainse.* przedstawiła się.*

hm.* powiedziała.* Znam twoją rodzinę.* uśmiechnęła się, tak dawne czasy kiedy to była zmuszona do wstąpienia do Czarnych Szeregów. Zdrada Sury, za którą musiała przypłacić tym że musiała ukrywać Laurena.*

przepraszam.* powiedziała patrząc na Dracona.* Nie powinnam tego mówić, ale każdy popełnia błędy, na błędach się uczymy.* zamknęła oczy.* Moja rodzina nie żyje. Został mi tylko mój syn.* powiedziała z lekkim uśmiechem.* Lauren to moja duma i światło na lepszą przyszłość.

Ja miałam kiedyś siostrę.- powiedziała.- Zginęła na misji w Afganistanie.- westchnęła.- Dlatego też nie poperam nikogo. Sama jestem panią swojego życia.* patrzyła na Dracona.* czy dobrze, to się okaże. Teraz chcę mieć spokojne życie.