Twój własny, magiczny świat.

* - ...TY ZDRAJCO! UWAŻAŁEM CIĘ ZA PRZYJACIELA! - przerwał mu. - Jesteś z NIM?! Jak możesz! Wiesz, do czego on mnie zmusił?! Co ja przez niego przeszedlem?! Do jasnej cholery on zabił mi matkę, torturował mnie! Jak możesz! TY? [!!] ! - zszokowany, zawiedziony, wściekły, bezradny, samotny, zdradzony: tak teraz się czuł... *

* Zraniony. Tak, czuł się już tylko zraniony. * - Wiedziałem, że KUNDLOM nie można ufać.. Wilkołak - powiedział to z drwiną i odrazą. - Od razu można było się domyślić, że coś z Tobą nie tak, skoro jesteś tak upośledzony.. *

* Zraniony... Przez tak wielu już ludzi. Gdy tylko straci czujność, zaufa komuś, zawsze ktoś go zrani. Czuł się jakby przybyło mu kolejnej psychicznej rany, wiecznie krwawiącej, bolącej... Cofnął się parę kroków. *

* Podniósł leniwie dłoń, bezróżdżkowym blokując zaklęcie. * - Myślisz, że Twoja słaba siła magiczna jest w stanie dorównać MNIE? *

* Warknął groźnie, najpierw zamieniając sie w swoją drugą formę wampiryczną. * - Od Ethana spierdalaj, śmieciu, nie jesteś wart, by chociaż lizać mu stopy. *

* Z wściekłym wampirzym takim pół piskiem, pół warknięciem, zamieniając się w swoją trzecią, najbardziej zaawansowaną i najsilniejszą formę, rzucił się na Maxa. *

* Gdy wpadł na barierę, poczuł mocne, bolesne uderzenie prądu. Odepchnęło go i wpadł z impetem na drzewo. Zabolało, ale nawet nie jęknął. Wyprostował się i spojrzał prosto w oczy Maxa. Po chwili, warcząc, zniknął. Pojawił się przy Maksie, za barierą, łapiąc jedną ręką chłopaka za szyję, a drugą uderzając go w twarz zaostrzonymi pazurami. Ojoj. Blizny mu zostaną. *

* Zatoczył się z bólu i głośny syk wydobył się z jego ust. Po chwili jednak ogarnął się i podleciał do Maxa - nikt nie dorówna mu szybkością, gdy lata - oraz złapał go rękoma w klatce piersiowej, mocno sciskając, łamiąc mu jedno albo dwa żebra. Ugryzł go tez w kark, a wiadomo, że ugryzienie Wampira też bardzo mocne i bolesne. *