Twój własny, magiczny świat.

* Wszedł sprężystym krokiem do Sali Wejściowej. Rozglądnął się... I zobaczył Dracona Malfoya, swojego Best Frenda.
- DRAAAACOOO!! - wydarł się radośnie i pobiegł w stronę blondyna.*

* - Jasne, Draco - zaświergotał i wstał, a potem pomógł wstać blondynowi i... Dał mu soczystego buziaka prosto w usta.
Cóż, dla przypadkowego obserwatora mogłoby się to wydawać dziwne, ale Blaise już po prostu tak się witał z przyjaciółmi. Był po prostu spontanicznym, żywiołowym chłopakiem...
Kątem oka zauważył, że obok przelatują szepczące coś między sobą duchy...
Zachichotał.
- Dracooo - powiedział - dzięki tym duchom uż niedługo chyba wszyscy będą mówić, że jestem Twoim chłopakiem.
Zaśmiał się.
- Choć tak, oczywiście, nie jest.*

Przechadzał się w te i w drugą w poszukiwaniu swojego ulubionego nauczyciela eliksirów. Szukał go ponieważ bardzo chciał się dostać do komnaty ślizgonów lecz bez hasła te wredne obrazy nie chciały go wpuścić. Hogart wydawał sie dizwnie opustoszały co się dziwić jak nie było uroczystego otwarcia xD postanowił się zmulać i poprzechadzać się jeszcze troszkę.Strasznie mu sie nudziło dlatego postanowił przejść się po hogwarcie i sprawdzic kto jeszcze w nim przebywa (alex 1 piętro)

Ostatnio edytowany przez Alex (2012-11-22 20:31:13)

*- Marto...
Usiadła obok dziewczyny i poklepała ją lekko po plecach. Schyliła się i po chwili przejmującej ciszy powiedziała:
- Marto, nie odchodź. To było już dawno, teraz... masz przyjaciół. Masz mnie, masz April, są nowi uczniowie, którzy Cię lubią. Nie odchodź, bo inaczej też będziemy smutni... Widzisz? Ktoś będzie Cię żałował! Nie zostawiaj mnie. Jesteś świetną dziewczyną. Sztuka życia polega na tym, by maszerować przez nie tak, aby na jego końcu stanąć dumnie naprzeciw śmierci. Nie uciekaj od problemów, gdzieś daleko też będą Cię męczyć. Lepiej zostać tutaj z ludźmi, którzy Ci pomogą zmierzyć się z problemami, niż odejść daleko i borykać się z nimi w samotności. Zostań...

- Zostań. Zostań, bo to wymaga odwagi, odejść zawsze możesz. Dasz radę. Dasz radę. Marto, wierzę, że dasz radę. Słyszysz, wierzę w Ciebie. Ja zawsze wierzę, że jutro będzie lepiej. Ty też uwierz. Mama Cię wzywa, ale nie jesteś zdecydowana, więc zostań. Bo odejść zawsze możesz. Ciii

Nnuuuudziii mj sie.

* Wszedł spokojnym krokiem do Sali Wejściowej... I nagle zauważył Maxa leżącego wśród morza krwi! Fuj. Wilkołacza krew. Dla Draco śmierdzi ona jak cholera, ponieważ, cóż, jest wampirem. No ale przemógł się i pobiegł do Maxa.
- Cholera... - mruknął.
Dotknął miecza wystającego z brzucha Maxa i magią spowodował jego zniknięcie. Następnie rozerwał koszulkę wilkołaka. Syknął na widok wielu ran. Ale najgorsza i największa była ta od miecza. Wskazał ręką na Maxa i skoncentrował się.
- Curare - wymamrotał formułę wymyślonego już dawno przez niego zaklęcia leczącego.
Rany wilkołaka zrosły się. Następnymi dwoma zaklęciami bezróżdżkowymi Draco oczyścił otoczenie oraz Maxa z krwi i ocucił mężczyznę. *