Twój własny, magiczny świat.

* - Nieee, nie cały czas... Tylko czasem, jak będę chciał się zabawić.
Uśmiechnął się wrednie.
- To co, idziesz tu, suko, czy ja mam po Ciebie pójść? Bo zaczynam się już niecierpliwić... - dodał.*

* Draco przewrócił oczami.
- Mam gdzieś Twoje zdanie. Przyleź tu, SUKO, bo już naprawdę mnie wkurzasz!! - wywarczał groźnie.*

* - Trudno. Masz tu przyjść. Na kolanach. Natychmiast. Albo... Nagram, jak Cię pieprzę i wrzucę to do internetu i wyślę do Proroka. Oni mają przecież ruchome obrazki... Oczywiście, mojej twarzy nie będzie się dało rozpoznać... A Twoją jak najbardziej.*

* Draco spojrzał na Ethana. Coś w nim drgnęło. Nie był w końcu bez uczuć!
Ach, w sumie nie chciał tego robić... Nie chciał do niczego zmuszać Ethana... Ale przecież turkusowowłosy niczego dobrowolnie nie zrobi, więc... Och, Draco sam już nie wiedział co ma robić!
Przygryzł wargę. Wahał się. *

* Draco zamknął oczy. Wypuści go. Nie da już rady dłużej go tu trzymać, zawstydzać go i ubliżać mu. Wypuści go.
Draco otworzył usta, z których wydobył się cichy śmiech.
- Wiesz co, Ethan ? - mówił blondyn cicho. - Dowiedziałem się dziś wielu rzeczy... Np. o sobie. Że jestem sadystycznym, zboczonym, egoistycznym sukinsynem, który nie jest w stanie znieść, że ktoś JEGO odrzuca i że może urazić jego dumę... Tak, jak mówiłem, jestem potworem.. Ale... Wiesz jaka są najgorsze rzeczy, których się dziś dowiedziałem?
Wziął głęboki, drżący oddech.
- Że myślałem, że jestem zakochany...ale widocznie nie potrafię prawdziwie kochać... Potrafię jedynie pożądać, mieć obsesję.. Taak.. Ale kochać... Widocznie nie. Bo jeśli ktoś kogoś kocha... To nie jest w stanie zrobić osobie obdarzanej uczuciem, tak strasznej rzeczy, jaką ja zrobiłem Tobie... Ach... I wiesz, Ethan, co to jest Partner? Tak, "partner" przez duże "P". Każdy z nas, czarodziei i czarownic, ma gdzieś w świecie swojego Partnera. Czasem go znajduje. Czasem nie. Jednak, gdy go znajdzie, to zakochuje się w nim. Jest to miłość na zawsze. Ja sądzę, że ostatnio na stacji Hogsmeade odnalazłem mojego Partnera... Ale, albo nie potrafię kochać, albo robię po prostu wszystko źle, albo... Ech, sam już nie wiem...
Draco usiadł na fotelu. Rzucił różdżkę Ethana na łóżko, obok ubrań turkusowowłosego. Następnie machnął swoją różdżką, usuwając magiczną barierę, która nie pozwalała wejść do Komnat, ani z nich wyjść. Draco ukrył twarz w dłoniach.
- Proszę bardzo - rzekł cicho. - Ubierz się, weź różdżkę i idź... Ale proszę... Nie mów o tym, co Ci powiedziałem, i co Ci zrobiłem, nikomu... Chociaż, zrobisz jak chcesz...
Westchnął i parę cichych łez spłynęło mu po policzku.*

* Draco machnął lekko ręką, a ubrania i różdżka turkusowowłosego pofrunęły w stronę właściciela. Nie powiedział nic. Nie był w stanie. Jedyne, co miał ochotę teraz zrobić, to pociąć się... I zamierzał to zrobić gdy Ethan będzie się przebierał w łazience.
Nie miał po co żyć. Tyle czekał, by odnaleźć swojego Partnera... A gdy go wreszcie znalazł, okazało się, że ten jego Partner, czyli Ethan,  nienawidzi go. Ale chociaż rozmawiał z Draconem. A teraz, gdy Malfoy go zgwałcił, poniżył... Pewnie będzie traktował go jak powietrze... Ale Draco w jego oczach zobaczy całą tą nienawiść, ten wstręt...
Nie. Draco nie chciał żyć dalej z tą świadomością. Nie chciał. Wiedział, że jest tchórzem uciekając przed życiem. Ale nie przeszkadzało mu to. Pragnął jedynie przestać cokolwiek czuć. Pragnął wyrwać sobie z piersi to coś, co kiedyś było sercem, a teraz jedynie wielką, krwawiącą raną, pulsującą bólem wraz z każdym uderzeniem...*

* Szybko się obrócił, albowiem był odwrócony tyłem do drzwi łazienki. Myślał, że Ethan będzie tam dłużej... Draco nieudolnie spróbował ukryć krawiącą mocno rękę. Za późno. Ethan na pewno zdążył zauważyć rany...
- Ethan... - zaczął Draco, sam nie będąc pewnym, co chce powiedzieć mężczyźnie. - Ja...
Nagle urwał i zachwiał się. Mroczki pojawiły mu się przed oczami... Półprzytomnie spojrzał na swoją rękę... Zobaczył tylko bardzo, bardzo dużo czerwieni...
Nagle nogi ugięły się pod nim i wszystko pochłonęła ciemność...*

* Obudził się. On tak jakoś miał, że mdlał na chwilę i zaraz potem się budził... Zaraz, zaraz, ale czemu w ogóle zemdlał??
Ah. No tak. Chciał podciąć sobie żyły i... Zaraz. To czy nie powinien przypadkiem nie żyć?? Ktoś musiał zatamować ranę. Ale kto... Czy... Czyżby...
- Ethan? - powiedział cichutko, wciąż bardzo słaby i spróbował otworzyć oczy. *